ناصر فرهنگفر

ناصر فرهنگ فر در چهارم آبان ماه ۱۳۲۶ هجرى شمسى در شهررى متولد شد. پدرش که کارمند شهربانى بود تار مى نواخت و عمویش تمبک، با این وجود پدر مخالف ساز زدن ناصر بود، اما حضور در چنین خانواده هنرمندى روح هنرمند ناصر هفت ساله را به سوى موسیقى مى کشید، مادر با مهر کوزه هاى گلى یا گلدان را پوست کشیده و در اختیار ناصر قرار مى داد. او هم به طور مخفیانه بر روى آنها ضرب مى نواخت. تا اینکه تمبک قدیمى عمویش را که عمرى ۱۰۰ساله داشت، خریده و با آن شروع به نواختن ضرب مى کند. استعداد و نبوغ خاص وى به همراه علاقه و اشتیاق شدیدش نسبت به شعر و موسیقى، مقدمات پیشرفت وى را فراهم مى کرد. مقدمات ضرب را نزد یکى از اقوام دور خود که از شاگردان امیر ناصح  افتتاح بود فرا مى گیرد. ناصر فرهنگ فر علاقه خاصى به حسین تهرانى ضرب نواز مشهور داشت و همواره آرزوى دیدار او را در دل مى پروراند، تا اینکه روزى در مجلسى حضور داشته و مشغول تمبک نوازى بوده که حسین تهرانى وارد مى شود، اجراى موسیقى را به احترام ورود وى قطع مى کند. تهرانى مى گوید: صدا مى شنیدم، چرا قطع شد، ادامه بدهید. موسیقى ادامه پیدا مى کند. تهرانى که خود نوازنده چیره دستى در تمبک بود متوجه نوازندگى ناصر فرهنگ فر جوان مى شود و استعداد شگرف او را درک کرده و آینده درخشانى را در تمبک نوازى براى او پیش بینى مى کند.این ماجرا باعث مى شود که ناصر مدت کوتاهى را نزد استاد حسین  تهرانى به شاگردى ضرب بپردازد.

           

 حسین تهرانى که سال هاى پایانى عمر را مى گذراند شیوه تمبک نوازى او را تائید کرده و او را به نزد محمد اسماعیلى مى فرستد.فرهنگ فر طبع و قریحه خاصى در سرودن شعر و غزل داشت. در شعر متمایل به ایرج میرزا بود و اشعار طنز گونه اى از خود برجا گذاشت.اولین غزلش را در سن ۱۲سالگى سرود. غزلى که فقط چند بیت از آن باقى مانده است.
تا اشک من ترانه غم ساز مى کند
صدها هزار عقده دل باز مى کند
سرفصل داغ و درد مرا در کتاب عمر
افسانه نگاه تو آغاز مى کند
ناصر فرهنگ فر در خوشنویسى و خطاطى هم دستى داشت. پدرش که مخالف نوازندگى او بود روزى خط خوشنویس معروف استاد کاوه را به همکارانش نشان مى  دهد و مى گوید که دست خط پسرم است. این موضوع باعث مى شود که ناصر براى یادگیرى خط خوشنویسى هم اقدام کند و به سراغ خوشنویسى مى رود و مدتى را در محضر استادان حسن و حسین میرخانى تعلیم خط مى بیند و در این رشته هم موفق ظاهر مى شود.در سال ۴۲ با تاسیس مرکز حفظ و اشاعه موسیقى، فرهنگ فر آزمون تمبک مى دهد و از طرف نورعلى برومند و دکتر صفوت به عنوان مدرس و نوازنده تمبک در این مرکز به فعالیت مى پردازد. در سال ۵۰ همکارى با رادیو تلویزیون ملى را آغاز مى کند و در برنامه هاى مختلفى نظیر جشن هنر، گل هاى تازه و گلچین هفته شرکت مى کند.با تشکیل گروه شیدا در سال ۵۴ به عضویت این گروه درمى آید و دو سال بعد با گروه عارف وارد همکارى مى شود تا اینکه با تاسیس کانون چاووش در این مجموعه هم حضور پیدا مى کند.ناصر فرهنگ فر کنسرت هاى متعددى را با گروه عارف، شیدا و چاووش اجرا مى کند که از ماندگارترین و معروف ترین آنها مى توان کنسرت راست پنج گاه حافظیه شیراز را که ساخته محمدرضا لطفى با آواز محمدرضا شجریان بوده نام برد.
ناصر فرهنگ فر پس از یک  دوره کناره گیرى و انزواى کارى در مرداد ۱۳۷۶ در ۵۰ سالگى چشم از جهان فروبست